کتاب شور زندگی

رمان شور زندگی: کتابی ادبی درباره زندگی یک نقاش هلندی به نام ونسان ون گوگ است که توسط نویسنده ای به نام ایروینگ استون، که اهل ایالات متحده آمریکا است ، نوشته شده‌ است. این کتاب ترکیبی دلپزیر از افسانه و حقیقت است، که سر گذشت زندگی ونسان ون گوگ را در قالب داستانی زیبا عرضه می‌کند.
این کتاب از همان بدو انتشار به موفقیت های بسیار و فروشی چند میلیون نسخه ای دست یافت. فیلمی در سال 1956 بر اساس این کتاب ساخته شده است.

معرفی نویسنده رمان شور زندگی:

ایروینگ استون، متولد 14 جولای 1903 ، درگذشت 26 آگوست 1989، نویسنده ای آمریکایی بود که بیشتر به خاطر رمان های زندگی نامه ای خود مشهور شد.استون در سال 1923، مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه کالیفرنیا دریافت کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی ارشد در همانجا، به عنوان استادیار رشته زبان انگلیسی مشغول به فعالیت شد.

داستان کتاب شور زندگی:

این رمان، به داستان زندگی ونسان ونگوگ می پردازد؛ این کتاب بیوگرافی ونسان ون‌گوگ از 21 سالگی تا 37 سالگی را در قالب داستانی کلاسیک به نمایش می‌گذارد. ون‌گوگ در 37 سالگی بر اثر فقر و مشکلات روانی خودکشی می‌کند. او نقاشی نابغه، عاشقی پراحساس و مجنون در نظر اطرافیان است.
داستان از روزهای پر از مشکل و ناامیدی ونگوگ در یک معدن زغال سنگ در جنوب بلژیک تا سال های شگفت انگیز او در جنوب فرانسه با این نقاش بزرگ و جریان ساز همراه می شود و رنج ها و عشق های او را به شکلی جذاب و ملموس روایت می کند.
رمان شور زندگی در نهایت، ونگوگی به مخاطبین خود معرفی می کند که همزمان به انتهای موفقیت، تراژدی و جنون رسیده است.ونسان ون‌گوگ در طول زندگی به برادرش تئو نامه‌‌های زیادی می‌‌نویسد که منابع اصلی برای نگارش این کتاب نیز محسوب می‌‌شوند.
هیچ یک از رمان های دیگری که به زندگی چهره ای سرشناس می پردازند، تاکنون نتوانسته اند مانند این رمان زندگی، مخاطبین را برای نسل ها مسحور خود سازند.

قسمتی از متن کتاب شور زندگی :

تئو تو این را پیش از آنکه من خود بدانم می دانستی. من جراتش را نداشتم که در این باره فکر کنم. می ترسیدم. البته که من برای یک کاری خلق شده ام. این همان کاری است که من همه زندگیم در پی اش بودم و هیچوقت به فکرم نرسید.
موقعی که در آمستردام و بروکسل درس می خواندم همیشه احتایج عمیقی به نقاشی کردن احساس می کردم ولی به خودم اجازه ی این کار را نمی دادم. می ترسیدم که این مانع کار اصلیم بشود. کار اصلیم! چه کور و نادان بودم.

در طی این چند سال چیزی می خواست از وجود من بتراود و من مانعش می شدم. آن را عقب می زدم. حالا بیست و هفت سال دارم ، بدون اینکه کاری کرده باشم.
چه احمق چه ابله کوردل نادان بوده ام. آه تئو چه ماههای سختی که من گذراندم و کار کردم و کوشیدم که مقصود و معنایی از زندگی بیرون بکشم و آن را نشناختم. ولی حالا که آن را می شناسم دیگر هیچوقت دلسرد نخواهم شد.

بعد از این همه سالهای تلف شده بالاخره من راه خودم را پیدا کردم، نقاش خواهم شد.برای همین است که در پیشه های دیگرم شکست خوردم. به درد آن کارها نمی خوردم، ولی حالا دست به کاری زدم که شکست ندارد. (صفحه 131 کتاب شور زندگی)